belki mutluluk ölümsüz bir kelebek
akşam maviyi ve siyahı esir almış
bozacı şahit Ahmet Bekçi de
yıllar süren insanlığımız
anlayamaya çalıştığımız
ne varsa
yasemin kokulu bu caddede
yüz kere tutsak ruhum
pedallara asıl ya vedud
fakat ince dizeler gibi yağan yağmurda
Hızır haniydi eleğimsağma
haniydi diploma ehliyet düşler düşeşler
bizi önce mutlu edecek
sonra üzecek bunlar
insicamsız yakınlıklar
ıraksamalar
gözleri velfecri okuyan felek
ah bu yerellik
şarapsız geçen bir gece daha
loş her şey sokakta
akşamsefası ve yıldızlar olmasa
solmakta Mahpeyker’in nuru
Ahmet Cemil, Raci gibi değil
şeytanla sınavı hiç bitmeyecek
geçen gece onu düşündüm
sonra şeytan bak dedim
bakmadı yüzüme çekti gitti
beni geceyle muttasıl etti
bu gece de yanımda sen vardın
sonra üzecek bunlar
