Evinin önünden geçtim bugün,
Dar bir sokakta; bitişik düzen binalar,
Bir çöp arabası vardı bir de çöpçüler,
Çöp arabası neyse; ama o çöpçüler yok mu?
Ah o çöpçüler; aşkımı da süpürdüler!
Duvarın sıvaları dökülmüş; çatısındaki kiremitler kırılmış,
Hatırımda hala; engelli oğul ve anası,
Su gibi akıp geçiyor demek zaman,
Göçüp gitmiş olsa da engelli oğul,
Ve sonrasında bakımsızlıktan, yalnızlıktan anası,
Bende gizlenmekte; o eski gecekondu evin anısı!
Cahit Sıtkı için otuz beşken ömrün yarısı,
Emin ol, yetmişinde de kapanmaz;
Sensiz geçen günlerin yarası,
Yazmaktayım bunları,
Uyku tutmayan bir gece yarısı.
E.A.BAŞLI
