İnsanları ne zaman tanıyorsun biliyor musun? 30 saat boyunca uykusuz kaldığın fakat yine de uyuyamadığın o gecelerde. Etrafında kimse yokken tanıyorsun insanları. Etraf susmuşken, sessizken, yapayalnızken tanıyorsun. Bakıyorsun ve diyorsun ki: Ben bu kadar kötüyken bunu göremeyenler sözde yanımda olup beni destekleyenler değil mi, öyleyse neden görmüyorlar çektiğim bu ızdırabı? Neden farkında değiller uçurumun kenarında olduğumun? O kadar destekler, o kadar yardım severler, neden kör peki gözleri bana? İnsana sormazlar mı o kadar yanımdaydın da bu raddeye gelinceye kadar hiç mi görmedin beni diye?
