Gereksiz uzayan her şeyin içinde şeytanın ruhu vardır
Gereksiz sevmelerimde ayrılıklar
Çok bilmişliklerimde pişmanlıklar
Gidişlerinde emin olduğum dönüşler vardır
Dayanamam sandığım yokluklarım vardır
Giderken şenlikli bir vedanın hüznü ile sevdiklerim
Arkalarında bıraktıkları gözyaşlarımdır
Bir avuç toprak tesellim olur
Yaşayanların ölümü neyle teselli bulur?
Şimdi önümde bir hayat
Yanımda küçük bir kedi
Plağımda fikrimin ince gülü misali
Çalıp duruyor hayatımın ritmi
Sana bakarken dev aynasında göremediğim gerçekler vardır
Kendime bakarken küçümsediğim benliğim
Aldığım dersler vardır
Yola yalnız devam etmek, benim için kronik bir alışkanlıktır...
