Çekil içimden, git!
Artık içimde yeşermezsin sen.
Baharlar dünün anılarında kaybetti firak rüzgarlarını
Bir daha hissetmem, hissedemem ben
Zamanın kuraklığında
Çekil git!
Çekil git rüyalarımdan
Gözlerim coşkun pınarlar gibi
Çağlıyor ruhumun en ince sızılarına doğru
Bir sağanak bir güneşli sensizliğim
Yalnızlığın en tatlı aralığında
Sensiz geçen günlerin sonsuzluğunda
Gücüme giden satırların boşluğunda bakışlarım.
Çekil git, ben sana kıyamam.
Çekil git sevdalarımdan
Tutunacak bir dal bırakma bana
Ben bir dala tutunursam, ölüm sessizliğine kadar bırakmam.
Silik ve buğulu dediğim yıllar
Anlatıyor sessizliğimi aşktan anlamayanlara
Yırtık resimlerin kaygısız sokaklarından.
Çekil içimden git
Bile diyemiyorum artık hasretimden
Kimsesizlik limanında geleceğini sandığım
Hüzün bayraklı gemiyi bekliyorum.
“O gemi bir gün gelecek” mi bilmem ama
Biliyorum
Bu düşler seninle birlikte ölecek.
Çekilip gitsen
Kanım ve ruhum da çekilir içimden
Umudun yeşerdiği çöllerin siyahı fırtınaları
Ölümü andırıyor ölümsüzlüğü belki de
Akisleri sönüyor git gide
Ben ne kadar çekil git desem de
Ne olur gitme sen.
