Bir elvedayı çok gördü gönlün
Buyur git, yollar artık senindir
Söküldü kalbimden ilmek örgün
Gönül yangınım artık serindir
Ne hatrın kaldı nede bir hatıra
Silinmiş akıl defterimden mazi
Sözlerin artık içi boş bir muhtıra
Artık gidişine gönlüm de razı
Elimde kaldı kalbinin soğukluğu
Ne de ısıttı şu gönlümü varlığın
Gönlüm senden çekti aşk yokluğu
Bu kadar mıydı senin yarlığın?
Sanma kuruturum göz pınarlarımı
Yaş almaz gözümde bir damla nem
Kapattı gönlüm tüm açık kapılarımı
Yollardır sana en büyük hazinem
Sana gitmek yakışır bana ise kalmak
Geride kalanı hiç düşünür mü giden?
Sen kurnaz tilki, ben ise oldum ahmak
Boynu bükük gül idim sen ise diken
Oysaki seni sevdim seni bildim ev gibi
Kapı dışarı ettin gönlümü, kaldı ayazda
Kalbine sığdıramadın aşkımı, sevgimi
Ben kara kışta kaldım sen ise yazda
Mevsimleri saydım senin ardından
Nice güneşler battı şu ahvalime
Gönlüme kazdığım mezarımdan
Fesleğenlerler ağladı şu halime
Bu, gidişinin beşinci sonbaharı
Yerini dolduruyor iken kara kışlar
Bu, dalından yaprağın son intiharı
Öldü gönlüm, boşuna yakarışlar
