Bekleyişler, uzunca bekleyişler, ümidin kesilmeleri ve sonu hüsran mı olacak düşüncesi… Gizlemeye başlıyorsun bir süre sonra hüznünü, sanırım doğru olan bu diye geçiriyorsun içinden. Böylesi mi bizlere hak görüldü peki? Her mutluluğu, sevinci doyasıya yaşayan bizler üzüldüğümüzde ya da kaygılandığımızda duygularımızı göstermekten kaçacak mıydık kimsenin görmeyeceği deliklere?
