Yıldızlara asıldık bir süre

Sonra gecenin koynuna girdik

Üç kızım oldu

Biri ihtiras, biri yas, biri de aşk.

Gözleri karanlıktan bihaber

Bir tutam yalnızlık fısıldıyordu.

Arzın ortasında dünyayı döndürüyorduk

Güneş bize düşmandı ama karanlığa da tapardı

Bir gün yıldızlar döküldü sokaklara

Ve insanlar dilek tuttular

Onlar için ölüm sevinç demekti

Bir gün ihtiras öldü, diğer gün yas

Aşk ölümsüzdü oysa, hep çocuk kaldı

Bir yetişkin bir yıldızın üstüne bastı

Ve arz isyan başlattı

Belki kıyamet belki de an

Bana kalan bir demet zaman.