korkun, hayatına engel büyük bir duvar.
beklemeli, beklemeli ki tohumlarım toprağına alışsın diyorsun...
güzel bir gündü diyebilmek için insanlardan olabildiğince kaçıyorsun.
durumuna tuhaf dediler; normal olduğunu iddia etmiyor, hissediyorsun.
yaşıyorum bilinciyle ayakta kalmaya devam ediyorsun.
konuşman, halletmen gerekiyor birçok durumu ama yine beklediğin bir şeyler varmış gibi aylarına sığdıramadığın sakinliğinle yaşantına gözlem ediyor vaziyette duruyorsun.
neyi bekliyorsun kendim?
ne diye bekliyorsun?
beklediğin nedir?
