Görmem gerek göz bebeklerini yakından
Anlatmak için seni, sana
Bir kağıt ve kalemden fazlası gerek.
Sen, ruhumun ince bahar kokusu
Yokluğun, var olma kaynağı
Sen, güneşe yakın bir şafak bulutu
En şeffaf, en saf olanından
Sen, çocukluğumun beyaz kardelen yaprağı
Masumiyetini renginden, toprağını ufak tefek kirden,
Görmem gerek saydığım kirpiklerini yeniden
Ellerimle koyduklarımı, bir yoklamam gerek.
Titriyorum, sanki bir rüzgar ayaz ayaz
Boş bir sayfa ve işte diziliyorsun sıra sıra
Tasvirinle hayat bulan kalemler,
Bıraksam yazacak seni parça parça
İçimde dönüp duran boş bir tramvay,
Sanki dokunsam saçlarına dökülecek buğday buğday.
Sen, tutuk yansımamsın aynada
Görmem gerek çizgilerini yanaklarında
Kendime, sende rastlamam için,
Bir kağıt ve bir kalemden fazlası gerek.
