imkansızlıktan daha öte olmayan bir yok

ve bilinmeyen kırgınlıkların perde arkasından izliyorum seni

her düş kendinden öncekine yeni bir yol göstermez

her hayal çiçekler açmaz yalnız

düş yorgunluğudur bu

bir demdir


kurşunlar sıkılmaz sevdanın çelik kalpli bedenlerine

bu hikaye dün bitmişti

yeniden yazılmaz

bakma öyle bana güceniyorum

yazamadığım her şiiri en baştan senin adınla yazıyorum


sen de bir yol göster bana

bir astar atıp bırakma öyle boyasız duvarlarımı

kireçsiz ve beton gri kalbimden yeni bir söz

yeni bir dil doğur

benim sevgimi en baştan sevginle yarat

tanrıça


bakma öyle bana ölüyorum

her gün ölüme biraz daha

benim ölümü tutan ellerimi öp

ve yarat yeniden

renklerini ver bana

renksizliğini de

böyle suskunluğunu verme

bir söz seni bana yaklaştırmayacaksa

ne anlamı var sözün ve bir köprünün


bana öyle bakma vuruluyorum

beni senin çatışmanın ortasında bırakma

beraber vurulalım vurulacaksak

demeyeceğim

sana sevgilim

yaşamak yakışır en çok

ve sonra benimle yaşamak

ya görmezden gelme beni

ya da bana öyle bakma