Toydum, büyüdüm.
Gördüm tüm sahte suratları.
Öldürdüm tam 5 yerinden kendimi,
Tekrar duymamak adına.
Sabahın beşinde, peşimde yalanlarım.
Nevrotik bozukluklarımla, tanıdığım tüm sokaklarından geçiyorum.
Birer birer asıyorum
İnandığım doğruları.
Kendimi yuhalıyorum büyük meydanlarda.
Ağıtlar yazıyorum karanlığa
Aydınlanmak adına.
Değişiyorum, yaşadıkça!
Bağırıyorum!
İzlerini taşıyorum suratımda (asık).
Her kayıpta gölgeme kaçıyorum
Bağırıyorum!
Bunu ben seçmedim!
Kim çıkaracak bu pislikten beni?
Kendi kara listelerimde başı çekiyorum.
Histerik değil, yoruldum.
Artık tek ihtiyacım:
Kalıcı dissosiyatif füg.
Hasan Ş.
2020-10-16T01:20:59+03:00Mustafa değerli yorumun için teşekkür ederim. :)
Mustafa Çekiç
2020-10-11T17:25:53+03:00İçimi buldum burada, kalemine, yüreğine sağlık.
Hasan Ş.
2020-10-11T03:18:59+03:00Öncelikle yorumlarınız için teşekkür ederim. Kısaca füg dersek eğer. Müzikte birden fazla notanın aynı anda basılması akıllarda canlanabilir.
Kayra Neşad
2020-10-11T02:26:08+03:00"Disosiyatif Füg hastalığı: Literatürde kısaca "füg" olarak da geçen bu hastalık sizi gerçek hayatınızdan koparıp bambaşka bir hayata sahip olduğunuz zihinsel bir tasarıma yönlendirir." kalemine sağlık ya. Sanki ben yazmışım gibi, müthiş
Reyhan Polat
2020-10-11T02:20:08+03:00Güzel şiirmiş gecenin bu saatinde iyi gitti. Kaleminize sağlık.
Hasan Ş.
2020-10-11T02:18:26+03:00Anlamadım. Of? :)