Ağyar gül kopardı bahçeden
Gül zâr ediyor inceden
Baktı kıldan ince bir urgan
Dolanmış boynuna geceden
Ah! Dedi bir an için, ah!
Hançeresine binmiş iki el pençeden
Af, dedi ve sustu.
Katil utanmıyor sözden, heceden
Gül kapkara kesildi geceden
Kurtulamadı boynu sicimden
Katil utanmadı suçundan
Öf dedi ve yutkundu
Bakma öyle mağrur duruşuma
Bin asırdan daha yorgunum
Bu benim son acım, son sancım
Son bozgunum...
Gün doğar, tan ağarır sandı
Bahçıvan imdada yetişir umdu
Ne geleni ne gideni gördü
Yavaşça gözünü yumdu.
