Kafam dümdüz tahta
Yontar herkes bir yanını isterler olsun ayna
Varırım ki geçen yıllarda gördüklerim
Kafamda sayısız kopya
Sus konuşma onlara
Değersiz gözüken sözlerimi sabitlerer duvara
Anlamaz onlar duvardaki başyapıtları
Okudukça çoğalır kafalarındaki yanma
Böceklerin ucube sistemi olduğumu söylerler
Görmezler beni ayaklarının altında
Kaçamasam da yaratırım orada kendime sera
Yetişir güller çirkinliğimi sıvar yapraklarıyla
Eğilmiş bükülmüş kafamla
Selamlarım azrail'i gün ışığında
Gelir oturur ama o da kalamaz yanımda
Sonsuz yanlızlık içine çeker kapatır tabutuna
15.04.2021
