aşkı bitirdim bir gün batımında
Ezginin Günlüğü çalıyordu kulağımda o sıra
bir ağrı vardı karnımda
gözlerimi kapattığımda
elime kalemi aldığımda
bir kitabı açtığımda
ne olacaktı sonrasında
sonlarında
aşkı bitirdim bir gün batımında
Ege’nin saçma soğuğunda
sokak lambasına karışan güneşin son kızıllığı
odamı aydınlatıyordu o kışta
ne olmuştu bittiyse aşk
hiç var olmadıysa ya da
ne vardı aklımda
belki de arka sayfayı çevirmek o anda
maziler hep bir olsa da
aşkı bitirdim bir gün batımında
aydınlanmayan bir sabahta
son satırlara bakmadım karanlıkta
Ezginin Günlüğü çalıyordu kulağımda
aşkı bitirdim bir gün batımında
her şeyin sonu gelmişse ne var
amacını, nedenini düşünmeden duramaz olduk bir an
her bitiş başlangıçtı
başladım gözünü her kırpışında
aşkı bitirdim bir gün batımında
kış sabahında
hiç olmayan bir yerde
olmayacak bir anda
aşk, bir martının
çöplüğün üstünden denize doğru uçtuğu gibi
aktı geçti dar sokaklarda
kentin hiç bilinmeyen diyarlarına
uzak karanlıklarda titreyen ışıkların arasına
nefes almak neydi meçhul bir diyarda
aşkı bitirdim bir gün batımında
güneşin batası yok bu sabah
sanki son baharında
semada
