Dar bir köşede bekletiyorsun ömrünü ve kendini hiç sormuyorsun kendine.
...
Çünkü kaygıyla dolusun korkun hep yeni.
İsteyerek anlatıyorsun zayıf yerlerini, duvarın kirada ve evin dışında, bir şeyin yok senin; içini yenebilsen hafifleyeceksin ama hareketin zorba ve kendine hep yeniksin.
.
Vakitsiz gelen hüznün seni durduruyor ki durmak senin ritmin ama onu kabul etmiyorsun. Hep başka bir zamanın sınırlarında senin yerin ve dolanışın sahte.
.
Yorma kendini ve... Sana bunu söyleyen yorma kendini. Komik ve kenardaki kim?
Her şey olumsuzken ve her şey hüzne mecburken yanında biz ne yapacağız söyle
sen, ey tanımadığım birisin ey kendim.
.
Sözsüzüz, sayıklamayız, uzaklara heyecanız ama içimiz kaygıyla doluyken,
yapamayız mı ve çok mu mahcubuz kendimize?
