Bir tablo var kafamda
güneş başka kalpleri ısıtmaya giderken
son kez içimde bir yangın çıkarıyor
rüzgar saçlarını yüzüme çarptırıyor,
bakışları, içimdeki yangını harlıyor,
gülüşü, her şeyi küllerinden doğuruyor
tüm bunları yüzümde oluşturduğu aptal gülümsemeyle izliyorum
biliyorum biraz sonra gidecek, hatta bunları başkalarına yaşatacak.
ama bir tam tur sonra tekrar buluşacağız.
ta ki içimi bir daha ısıtamayana kadar...
