Sana muntazırım zifirî ademi zulumatında
Gömülüyorum derin sessizlik içine çektikçe
Gözlerim beraberinde kulağım da işlevsiz oysa
Şikayetsiz düşlerimde seni bekliyorum öylece
Açılır gözlerim parıldayan bir gölgenin hissiyle
Aydınlandı gökyüzüm senin ardında gelişinle
Afitab-ı intizarın en güzel hediyesisin karanlığıma
Afetler nükseder bedenime mucizelerden füsuna
Meğer ay bile seni beklermiş, peygamber hikaye
Emsalsiz haliyle yineliyor tanrı inşikak-ı kamere
Rengi soldu ve çatladıkça pareler yayıldı her yere
Ve en güzel olanı mehlika misali düşüverdi omzuna
Ebediyen bıkmadan seni seyre dalabilirdim o halinle
Sen yürüdükçe titredim, sanki ilk defa geldim kendime
Her şey ilkti o an için, ilk defa dokundum birinin tenine
İlk defa varoluşunun acılarını hissettim her zerrenle
Mahperi güzelim, o an hiç gitmemeni diledim sadece
Yeniden mahkum olmamak için karanlığın zincirlerine
