Boynu bükük gecelerde
Bana ağıt yakardı.
En buruk ağıtın bile,
İçi bana yanardı.
Mumu üflediler ama,
Geceye hırsından
Usulca tekrar yanardı.
Güneşin terki
Bu topraklar için
Devasız bir vebaydı.
Aç olan karnını tutar
Açlığını bir lokmada yutardı.
Hasta ne kadar saklasa da
Derdinden uyuyamayan biri
Onu kalbiyle duyardı.
Belki güneşi yakalasak,
Herkesin günü ayardı!
