Güvenmek istiyorum, güvenmek
Hem de delicesine, tüm ruhumla güvenmek.
Bedenimi ellerine teslim etmek,
Sonumun ne olacağını düşünmeden,
Umut dolu hayallere sarılarak güvenmek.
Yoruldum artık her şeyden,
Sahte gülüşlerden, çıkarcı diyaloglardan.
Sadece tek bir şey istiyorum,
O da düşünmeden, koşulsuzca güvenmek.
Kendimi, sonsuza kadar emanet etmek.
Göz göre göre yok oluyorum, acınası dünyada.
Hem de çıkarsız bir tane bile sevenim olmadan, içtenlikle kimseye sarılamadan.
O kadar anlamını yitirdi ki gözümde dünya,
Yaşadıklarımın ne olduğunu anlamaya çalışmak bile yorucu geliyor bana.
Bir zamanlar yaşama sevinciyle gülücükler saçarken etrafıma,
Şimdi ise günübirlik umursamadan yaşar oldum hayatı,
Adım adım ölüme yaklaşmanın vermiş olduğu mutlulukla.
Yoruldum artık her şeyden, yoruldum
Sadece güvenmek istiyorum hayata.
En azından son günlerimi yaşadığım bu hayatta,
Sımsıkı sarılabileceğim birisine güvenmek.
Evet, evet yok oluyorum.
Günden güne eriyor, acı çeken bedenimdeki hücreler,
Aslında bu duruma sevinmem gerek belki de,
Her geçen gün daha çok acı çeken bu bedenden,
Kurtuluyorum yavaş yavaş kendime bile belli etmeden.
Zaten görülmeye değer hiçbir şey yok bu dünyada,
Umarım gideceğim yerde severler beni biraz da olsa.
Bir umut belki de,
En azından bir çiçek olup doğarım yeniden dünyaya,
Geri dönüşümde şahitlik ederim,
Koşulsuz seven bir çiftin birbirine hediye ettiği muazzam bir ortama.
Dalımda durup şimdi yaşadığım gibi,
Kimsenin farkında olmadan solacağıma,
Birbirini seven çiftlerin ilanıaşkı olurum, büyük bir mutlulukla.
Kaybolup giden hayatımdan budur geriye kalan son hayalim de, umudum da.
Sevilmek istiyorum, sevilmek
Beni ben olduğum için seven,
Bittim tükendim dediğim anda,
Tüm dertlerimi bir göz temasında anlayacak kadar,
Birisi tarafından sevilmek.
Zaten öyle sevdiği anda ne dert kalır ne keder,
Varsa yoksa sevgi, mutluluk ve midemde uçuşan kelebekler.
