"Başlarda ayaklarıma zincirler vurulmuş gibi bir acı duymuştum. Ancak arka arkasını izleyen bir uyuşukluk hakim olmuştu."
Yorgunluk büsbütün bana hakim olmuştu. Penceremi açmasam, dışarıya bakmasam, kuşların cıvıltılarını duyamayacağım derdim hep.
İnsan kendini aşağılarda bir yere hapsettiği zaman, güzel sesleri duyamadığını söyler.
Oysa biraz gayret, özgürlüğü getirir.
Unutmayın, insanların ayaklarını yerden görmeye alışırsanız, hiçbir güvercinin size ulaşmasını bekleyemezsiniz. Özgürlük göklerdedir. Umut, zincirleri kırmanız demektir. O halde zincirleri kırılmış göklerde bir insan olalım.
