Güzeldin bir öğle vakti merdivenin kenarında tanrıça gibi uzanmış silüetin 

Uzanmıştın, kusursuz dalgınlığından uyandırmaya korktum seni

Senin güzel düşlerin olmak isterdim geceleri

Göz kapaklarını yorgan yapmak kendime 

Umutlara boyanmak maviden yeşile 

Üfleyince dağılan kederler kadar geçici 

Bu hayat anlardan oluşuyor güzelim

Hepsi birbirine zincirli

Ve her an beni sana daha da bağlayan

Her an seni daha da eşsiz kılan

Bunu sen mi yazdın deme bana

Deme incinir kalbimin yaktığın ucu

Sen yazdırdın o sesin kulağımı okşadığında 

Nefesinin cennet bahçesi koktuğunu 

Gözlerinin ölüme sürükleme ihtimalini 

Aşkın kör kuyulardan beter,

Sana tutunanın ise yerle yeksan olduğunu 

Söylemedin bana, uyarmadın beni

Kalbinin hızlı treninde buldum kendimi

Gerçi sen ne dersen de kör oldu kulaklarım

Sağır oldu kalbim

Şimdi inanmıyorsun ya seninle aynı düşü gördüğüme

Kapalı kapılar ardından sızan ışığım

Güneş gülüşlü, kuş ötüşlü sabahım

Nasıl inanırsın sevgime

Nasıl tutabilirim güzel yüzlü kalbinin elini

Nasıl birleşebiliriz seninle sonsuzlukta

Eriyip yok olarak söyle!