Güzeşte

Yaşadığın gündüzlerden habersiz, sayende çiçeklenirdi gecelerim.

Seni hak etmediğimi düşündüğüm her an canım yanar, bir anlığına kesilirdi nefesim.

Benden vazgeçebilmenin imkansız olduğunu söyleyen kalbine küçük bir gülümsemeyle eşlik ederdim.

Lakin ben canımın yandığını yeni yeni fark ederken vazgeçiyorum senden...

Sen hiç değişmedin,

hep başkasınaydı sözlerin.

Sen hiç düşünmedin,

hep başkasını istedi düşlerin.

Ve sen hiç yalan söylemezdin,

şimdi yalnızca bir yalandan ibaretsin...