Ey can, hakikat deryasında ne ararsın,

O ateştir sen topraktan olmasın.

Bu hakikat ki nuruyla âmâ eder insanı,

Gözünü kapattın diye kurtulduğunu mu sanarsın.


Şu baktığın gök kubbe ki

yağmur değil kan akıtır olmuş.

Toprak çiçek değil mefta kokar olmuş,

Sen de yüreğini kana mı bularsın?


Bu âlem ki daha çok doğurur zalimi.

Toprak daha çok gebe kalır haine.

Gönül kapısını zalime kapatsa da

Senin dergahında zalim yok mu sanırsın.


Ey can şu durmaksızın akan kan ki

Senin kanın, mazlumun, kimsesizin kanıdır.

Toprak içine çekti diye

Şu akan kan durur mu sanırsın.