Ali.

Bizim Ali

İnşaattan iş arkadaşım Ali

Günlük yevmiyesi yüz lira olan Ali

Sürekli içeceği sonraki sigarayı düşünen

Parasını çarçur edip annesinden azar işiten Ali

Yaşını bilmiyorum sormadım da

Affedin.

Yılların sayısını sormayı pek umursamam da


Çok konuşup bir şey anlatmayan Ali

Biraz da peltek olan

Sabah başlarız işe Ali’yle

Bir o karar harcı bir ben

Yoğururuz iyice dünyayı sırayla iki kürekle

O Biraz alkol döker harcın içine

Bense birazcık tütün

Geçmişten kalan hatıralara gelir sıra

Ali susmaz

Anlatır da anlatır

Dedim ya Ali çok konuşur pek de susmaz


Sıra hiç gelmez bana

Sahi bende pek anlatmam

Neye yarar derim anlatsam

Olur mu der Ali

Anlatmazsan bu harç tutar mı hiç der

Harç hiç tutmaz


Usta biraz köpürür sonra susar

Bilir değil ki çare

Başlar anlatmaya tane tane

On yedimde kalbimden ameliyat

Sahibiyim önümde hiç istemediğim hayat

Yabancıyım kendime aileme

Oğlum vardı bilmem ki o da ne halde

Oysa iyi bir adamdım

Der geceye erteler

Usta ayık halde pekte çekilmez de neyse

Ustanın düşündüğüyse gece olunca kavuşacağı alkolüdür neticede



Oldu mu harç buldu mu kıvamı?

Yok yok belli ki yetmedi daha


Sonra başlar kalfa telaşa

Emekliyim belediyeden sokakları temizlerdim bir ara

Bunun babası der o öğretti bu işi bana

Yetmiyor ki aldığım üç kuruş para

Geliyorum mecburen bende buraya

Çocuğum da olmadı yıllarca

Neden yaşadım bilemedim ki

Diyip hiç ertelemez kalfa


Bakarız...

Harç kıvama gelmeye başlar

Derim ki yakın benden bir sigara daha