Bi kış akşamı, için soğusun diye kar yağmasını beklemek
Şömine başında ellerini ovuşturarak,
Romantik mısralar dizdiğin kağıtları tokuşturarak.
Biraz ağlakça,
Biraz muğlak hisleri adımlamak.
Ayak izlerin de çamur
Bilinçaltı çimenliğine ayakkabılarını sürtmek
Kalıcı hasar...
Yarım yamalak yalanlar atmak
Sonra hava da kapmak onları...
Kapının önünde ki kangaldan farksız,
Ama onun senden kazançlı olması.
Gerçek bi ekmek ile karnını doyururken o,
Senin katkı maddeleri doldurduğun yalanlar ile
Geçiştirmen ruhunun gıdasını...
Bozabilir asap.
Çekiştirmesi paçalarını depresyonun
Düşmek ona
Kırmak kafayı önünde sonunda
Uyku haplarıyla pansuman
Rüyalarının hayatından daha gerçekçi olmaya başlaması
Ama bitmemesi bi türlü
Eyvah!
Tam bir azap
Tüm derin duyguların sobelemeye başlaması anıları
Saymaya başlamak içinden
Koyunları veya kayıpları
Uykuya dalmak için.
Çekmek çit gecenin ortasına.
Atlamak oradan gündüzün oltasına
Çırpınmak
Bir kış akşamı önceki mevsimlerin takviminde boğulmak...
Vah vah!
Yad da bile yok adap
