Hatırlarım da dağılır içim

Neyi solusam o olurum

İçimi kemiren kasvetli şehirler

Kara yüzlü çocuklar

Bir fırın dumanı

Taşlarda ayak izleri

Neyi solusam o olurum

Dağılır içim hatırlarım da.


Pürüzlü masalarda bırakırım kendimi

Birbirinin aynı kaldırımlarda

Sessizliği yalnız sesim yırtar

Budur yalnızlığımın adı,

Bir ihtiyar görürüm dede derim

Ve gider bozulur ağzımın tadı

Neyi solusam o olurum,

Dağılır içim hatırlarım da.


Topraklarda çimlerde yürürüm yalınayak

Yürürüm ayaklarımın altında

 Korkularım, hayallerim,

 Demir kapı ıssızlığı 

 Ve içimde çınlar onun yalnızlığı

 Karları yarıp yürürken bir zaman 

 Şimdilerde korkarım kokusundan da yağmurun

 Neyi solusam o olurum

 Dağılır içim hatırlarım da.


Kıvrılırım bir köşede seni rahatsız etmem anne

Zaten gözyaşı da yok 

Biraz bulanırsın o olur

Otuza kadar saymam uzun sürer otuz yıldan

 Seninle ilk çiçek arası yalnızca iki gün

 Koklar dururum

 Neyi solusam o olurum 

 Dağılır içim hatırlarım da.