Hatıralar var hoşuma giden. Zihnimde başa sarmaktan kendimi alıkoyamadığım, her defasında yeni olmuşçasına zevk veren türlerden. Çocuklar gibi şenleştiğim, bir yandan da gün görmüş geçirmiş edasıyla olgunlaştığımı hissettirenler. Bırakmam onları çünkü yeşertirler içimdeki iyilikleri.
Hatıralar var zoruma giden. Tozlu raflara atmak istediğim ama sürekli elime dolananlar. Elime dolandıkça gözlerimi dolduran, ansızın yüzümü solduranlar. Hayat merdivenlerini çıkmama engel olanlar. Kalbime batanlar, çıkarmaya çalıştıkça bir o kadar da derinleştirenler. Anlattıkça hor görülmeme neden olanlar. Bırakmak isterim onları çünkü içimde kalmaz iyilik namına hiçbir şey.
Hatıralar hoşluktan boşluğa ya da zorluğa dönüşmeden iyidirler. Dengeyi bulmak mesele. Hoşluk ağır basmalı ki zorumuza gitmesin hatıralarımız, hayatımız yolunda gitsin yalnız. Gidenlerimizin azaldığı, yolların umuda çıktığı bol hatıralarınız olması dileğiyle.
