Mahşerin bütün atlıları olması gereken yerdeydi... Yıllar yılları kovalamış, ölüm sıradanlaşmıştı. Korku, yerini alışkanlığa bırakmıştı. Son yirmi yıldır insanlar, Mehdi'yi anmayı bırakmıştı. Kabul etmesi zordu ama Tanrı gitmişti, çok uzaklara, belki de başka bir paralel evrene...
Peki şimdi ne olacaktı? Milyarlarca ihtimal arasında en kötüsü gelip bizi buluyordu. Aniden aklıma bir fikir gelmişti, madem öleceğim bunun benim kontrolümde olması gerekiyordu. Zaten varlığım ya da yokluğum, koca kozmos için bir şey ifade etmiyordu...
