Unutma! İnsanların unuttuğunu sen hatırla. Onların aramadıklarını sen bul ve yine sen kaybet aradıklarını.
Soğuk kış günü kar yağarken ve hiçbir kar tanesi birbirine değmezken sen dolaş İstiklal'de. Sevdiğin o sahaflara uğra, sanki en güzel gününü arıyormuşsun gibi bir telaşla gir kapısından. Aramadıklarını kaybet. Onları bulma.
Asmalı Mescit'te geçen güzel günleri, gün batımlarını, babanı kaybettiğin o gün batan güneşi, Cemal Süreya'yı hatırla...
"Sizin hiç babanız öldü mü?"
Ummazdım ondan...
