Bu söz bana günümüz absürt komedinin temeli olduğunu düşündürdü. Öyle ki, olayları yaşayanlar biz isek trajedi oluyor, saç baş yolduruyor. Ancak, tüm bu saçmalıkları (biraz daha abartıp) bizler izleyelim diye hikayeleştordiklerinde kahkahalara gark olmuş halde buluyoruz kendimizi. Hatta, geçenlerde bu ikisini beraber bir şehiriçi toplu taşıma otobüsünde yaşadım. Önce öfkelendim, tahammülüm tükendi, harekete geçtim, arkadaşım tuttu kolumdan. Daha sonra sakinleşince gözlerinizden yaş gekene kadar güldük. Elbette hiciv dolu esprilerle. Teşekkürler, bana bunları düşünmeme, hatırlamama sebep olduğunuz için. Elinize sağlık.

Geliştirilebilir, elinize sağlık. 👏🏼