Kapıda ‘‘Evde kimse var mı?”

diye bağıran bir revolver,

O, uzay beklerken bir kadeh dünyanın yanında.

Alın yazısı ‘‘hoş geldin” olan kadın panik halinde,

Alnındaki dehlizden bakıyor,

seslenmeden önce: ‘‘Boynum evde değil.”

Tanık oluyor aynı anda kurbanı olduğu hayatına,

Ellerinde bir uçurtma ipi,

ucunda sallanan adamlar,

göğe doğru asılmışlar;

Biz sanırız ki bahar gelmiş,

oysa güneş de falakaya yatmıştır; 

kırgınlıklarında yürümüş tabanlar...


Tabanca baba yarısıdır,

en az onun kadar kırıcıdır,

Kapısı çalarken panik halindeki kadın,

başını kaldırır ve fark eder;

Tavan da bir kaçış açısıdır...


Zebil