Daha yolun başında tıkanmış damarlarım
Hatıralarım haddini çoktan aştı
Taştı gönülden bir deli yangın
Yazgıma hep kaldırdım baş
Taş olan kalbimi zorla bir şekle soktum
Korktum çokça zaman
Yabanın ortasında bir ben evcil
Ehlilleşmemiş insanlar, kaba kuvvet sürüyor hüküm
Çözümü yok bu kara kasvetin
Hasreti gibi bırakmaz yalnız
Asılsız sözlerden alır gücünü, kasvet
Yüzünü döner yalanlara, gerçeklere küser
Pısarım bir köşeye eşerim mezarımı
Bakar bakar aydınlatırım içimi
Yaşamın kasvetinden daha aydınlıktır
Bazen ölümün gerçek yüzü.
