durdum. aklımdan onlarca şey geçti saniyeler içerisinde. ne yapacağımı bilemedim. sustum. dilim susarken beynim hiç durmadan konuşmaya devam etti. bunu kelimelere aktaramamak ne kadar zordu öyle. kaçtım. ayaklarım ne kadar adım atmasa da düşündüklerimden kaçtım. korktum. kelimeler ağzından dökülürken gözünde kaybolmaktan korktum. güldüm. yalanlar içerisinde boğulurken büründüğün kişiye güldüm. sordum. bir acize çok mu anlam yüklemişim? aptallığıma yordum. ruh u revan idin evvelimde, bugün ise tanıdığım bir yabancı oldun.
