sanat yalnız gözlerin içindir

özgün yazamıyorum kafam biraz karışık

ne zaman kelimeleri kaleme sürsem 

ya ümit yaşar ya attila ilhan konuşuyor

ben zaten hiç susmuyorum 

sen zaten hiç konuşmuyorsun 

tutturmuşum adını dilime türkü gibi

dualarımdan düşmeyişin de artık sana yetmiyor

tanrı dahi sıkıldı senden bu da var tabii

keşke tanrı olsam da sıkılabilsem senden

ben tanrı değilim sensiz olamıyorum

keşke tanrı olsam da her saniye göğsüne uzanabilsem

ben tanrı değilim göğsünde nasıl uyunur bilmiyorum 

aslında tanrı olsam önce seni yaratırdım

sonra halimi görür seni bana ayırırdım

bencil sanma nolur, bu bir devlet meselesi

birkaç zenci ayaklandı da o yüzden diyorum

geçen sekiz kitap aldım ondan ve şundan

yüzlerce sayfada seni okudum ah ne iyi

bunca yazar seni nasıl tanıyor anlamıyorum

bunca şair seni anlatmaya nasıl yetemiyor?

sigaramı yarım atıyorum artık senin gibi

her şeyi yarım bırakıyorsun vardır bir bildiğin

zorluyorum ama ben senin gibi olamıyorum

yarım sigara mı olurmuş? bir tane daha yakıyorum

az önce sesimi kestim ama beni kan tutuyor

sükunetle bağıracağım dillerin sağır olacak

yine sana kıyamadım açtım tüm kapılarımı

bir ev ki sahibi hep dışarıda kalıyor

gözlerin yalnız benim içindir

bunu ne sanat ne de toplum biliyor

gözlerin benim içimdir, içim içime sığmıyor