Her şeyi unutup
Yıkıldığım bu kaldırımlarda
Sessiz doğumun ardından
Ölümün sessizliğinde kimse dinlemedi
Onca yaşam arasında
Bir tabir bulamadan
Her an gidebilirim
Hiç düşünmeden
Sessizce
Evimin tam ortasından
Göğe ulaştı sessizliğim
Yaşamın avladığı
Soluğu elinden alınan
Bir balığın umudu terk edişi gibi
Gidebilirim
Gözlerim tavana bakarken
Beyaz bir örtü çekilmiş
Tam üstüme
Ellerim göğsümde
Ama yinede gidebilirim
