Ruhumda canlı yaralar bırakan melodisiyle
yalnızlığımın şarkısını son kez dinliyorum.
Aydınlığı özlediğimi bilen satırları var.
Cennetin bahçesinde gizlice elma yerken,
tekrardan dinlememe izin verin lütfen.
Her ateşe dokunan yanabilir mi?
Değen harelerimi kapatabilir misiniz?
Kanatsız kaldığım yuvayı yakabilir misiniz?
Umut vadeden yalanları selamlayacağım,
kıyısında kaldığım günahkâr düşmanı atacağım,
kendi cennetimi arzuyla tadacağım.
Ama canlı yaralarımın da ötesinde
kayan umuduma vuracağım.
Böylece harelerim görünmez düşlerimi esir alacak,
yuvamın isini bir ipe bağlayacak zamanım kalacak.
