Benim yalnızlığım hesap tutar mı?
En çok ne zaman yalnızımdır ben?
Bir suçu yok günlerin, onları karıştırmayalım.
Yağmuru hiç sevmem belki ama
Onun da kabahati değildir tekilliğim.
Yani; tesiri yoktur dünyanın benim yalnızlığıma.
Ama insanlar, hep insanların yüzünden
Öyle ki
En çok kalabalıklarda yalnızımdır ben!
Nasıl ki okşamak mümkün değilse gökyüzünü,
Nasıl ki yalnız kalınca bitiyorsa aşkın büyüsü,
Nasıl ayrılıyorsa yaprak dalından...
Öyle basit öyle alelade bir yalnızlıktır bu
El sallar sevdaların ardından
Rüyalarda bir deniz kaynar derinden,
Yıldızların avuçları köpüklenir durur,
Köpüklenir durur...
Gülen gözler sızar bardaklara gece bitmeden.
Sonra camlar kırılır, müzik biter ve sessizlik!
En çok tebessümlerde yalnızımdır ben!
Kaç kişiliktir sevmek bilemem,
Anlamam bir odacığına kalbin kaç baş sığar.
Yükte hafif pahada ağırdır
Yüreğimde tutarsız sallanan salıncaklar.
Fakat anladım:
Hayat tek kişilik bir oyunmuş,
İnsan durmazmış,
Ve soyunmak olmazmış daha yağmur dinmeden.
Benim yalnızlığıma da hesap tutmazmış işte,
Zaten en çok sevildiğimde yalnızmışım ben!
