yeni bir yaş almanın sevinci değil de sanki içimde bir şeylerin eskidiği hissine kapılıyorum. doğum günleri mutlu etmiyor artık beni. çünkü sonrasının korkusu mutlu olmama müsaade etmiyor. 23. kez doğuyor olmak bana heyecan vermiyor artık. hiçbir şeyi hak etmediğim düşüncesinden sıyrılıp kendime değer vermek gözümde büyüyor. üşüyorum. alevin ısıtacağı bir soğukluk değil bu. yanan çoktan yanmış zaten. beni bu bomboşluk, hissizlik, donukluk üşütüyor. iyi ki doğdum mu yine de, iyi ki var mıyım? ne için varım ki? neden varım? var olmanın ağırlığı beni her yaş aldığımda neden biraz daha boğuyor? biraz daha kötüleşiyor her yeni yılımda hayatım. biraz daha donuk ve silikleşiyor. yaş almıyor sanki her yıl biraz daha yok oluyorum. var mıydım ki? her şey o kadar tuhaf ki... kalbimin kırık, buruk, delik olduğunu hissediyorum. yazık ediyorum kendime her yıl bir yaş daha alarak. mümkün mü sanki aksi? değil ama düşünüyor insan yine de.
