Sandım ki bu şehir yıkılır
Sarsılır en derininden
Taş taş üstünde kalmaz
Sağanak yağmurlar yağar
Fırtınalar kopar sandım
Ama her ne olduysa
Benim içimde oldu
Ben sarsıldım en derinden
Ben yıkıldım
Ben boğuldum gözyaşlarımda
Ne bir küreğim ne bir kayığım
Ne de varacak bir kara parçam vardı
En dibi görmüştüm genç yaşımda
Daha on sekizimi doldurmadan
Almıştım en ağır darbeyi
Ne safmışım, ne masummuşum
İlk defa sevmiş
İlk defa sevilmeyi beklemiştim
Bomboş bakan gözlerde aşkı aradım
Yalan cümlelerin içinden anlamlar çıkardım
Varlığından şüphe duyduğum kalbin
Benim için attığına inanmak istedim
Olur da bir gün bir anlığına bile olsa
Beni sevebilme ihtimaline umut bağladım
Her gerçeğin mutlaka bir gün
İnsanın yüzüne tokat gibi inebileceğini bilemedim
