Gökte güneş değil koca bir mum yanıyor.

Dünya loş, herkes uykuda.

Ve ben doğuyorum annemin eteğinin altında.

O sessiz çığlık benden kopuyor.

Islak ve de çıplak,

Terim kokmuyor, gözüm görmüyor.

En az dünya kadar masumum.

Bir yaşamaktır, akmaya başlıyor damarlarımda.

Annem adımı dudaklarının arasına saklamış,

Adımı konduruyor yanaklarıma.

Yanaklarım üşüyor, annem üşüyor,

adım üşüyor, dünya üşüyor, tanrı üşüyor.

Göğün mumundan bir damla ateş düşüyor.

Ömrüm yanıyor sonra.

Evet, ben bir insanım.

Kuş tüyü kundağında,

Annesinin sıcak memelerinin altında büyüyüp sağa sola savrulanlardan.

Evet, ben bir insanım.

Doğan, büyüyen ve ölmek için gün sayan.

Ya da sayacak kadar çok yaşayamayan,

Yanağı üşümeye başlayınca ölüveren.

Sevmeyen, sevişemeyen.

Evet, ben bir insanım.

Doğarken asla sorulmayan.

Anne ve babasının zevk temalı şiiri,

Tanrının ilahi bir eseri,

Ve kendisinin hiçbir şeyi.

Evet, ben bir insanım.

Ama siz beni hiçbir şey sanın.