Eski bir plağın son ağıtları bunlar
Bir şarkının son okunuşu
Askerden kurşunlar da yok oldu
Neyim kaldı savaşacak?
Hani dökmeliydim ortaya bütün telaşları
O ilk kıvılcımı kime harlamalı?
Ben, vazgeçtiğimi sanıyorum
“sanmak” kelimesi beni endişelendiriyor, korkuyorum!
Plağım eskisi gibi değil
Tırmalanan gözlerim sabaha karşı uyuşmakta
Ben, o son şarkıyı dinliyorum.
Kaybedecek vaktimiz yok, bahar geldi
Ben, baharlarda da aynıyım
Değişmedim ki hiç, hep o çalan şarkıyım
Artık kendimi koparıp sonsuzluğa bırakmalıyım
Kurşunlarımı bir bir yüzümden ıskalamalıyım
Korkacak bir şey yok ulaşsam da sonsuzluğa
Ölüm ve yaşam arasında tıkanmış zaaflarım
Ben, baharlarda da aynıyım
Dinmedi gözlerimin kanaması
Aynalar bana karşı büyük taarruzu başlattı.
Ben, gözlerimden sonsuzluğu akıtıyorum
Karşılıyor yanaklarım, hıçkırıklarım...
Belirmekte ay, gök ve ben berrak
Ben, damarlarımda yıldızları taşıyorum
Plağım eskisi gibi değil, tırmalanan gözlerim
Ben, o son şarkıyı söylüyorum.
Aleyna Gündoğdu
2021-09-08T22:55:00+03:00Merhaba Reyhan, öncelikle kıymetli yorumun için çok teşekkür ederim. Şiirlerde aşırı yüklem kullanmaktan ben de muzdaribim. Umarım bu durum zamanla azalır. Elimden geldiğince dikkat etmeye çalışacağım, tekrardan teşekkürler. Ben de yorumlarını bekliyor olacağım :)
Reyhan Polat
2021-09-08T22:46:53+03:00"Kurşunlarımı bir bir yüzümden ıskalamalıyım" şiirdeki en iyi kısım olabilir, çok güzel. Sesler daha iyi olabilirdi bazı yerlerde, aslında sesi de etkileyen akıştı bence çünkü sekteye uğrayıp yavaşladığı yerler vardı okurken. Akışı yavaşlatan ise art arda yüklemli dizeler diye düşünüyorum, biraz şiirselliği zayıflatmış bu durum. Ama bir iki yerde öyleydi, genel itibariyle güzeldi. Ellerine sağlık, yeni şiirlerini bekliyor olacağım. :)