Yekpare dünyayı kıtalara,

Güneşin etrafında dönüşünü senelere; aylara hatta utanmadan günlere

Kimi zaman saatlere bölüp durmuş insanoğlu 


Bölünme geceyi gündüzden,

Seni benden, bizi halktan ayırmış 

Yalnızlığa mahkum bırakılmışız bölüne bölüne

Geceleri ağlarken üzüntümüzü; gündüzleri gülerken içten içe sevincimizi yaşamaya çalışmışız,

Ama neye çare yalnızız 


Biz bölünürken güvenimiz de bizimle bölünmüş

Kimimizin ruhu kimimizin kalbi çalkalanmış 

Acılarımızı anılarımıza borçlu "deneyim" adlı bir zindanda tutarmışız

Bu yalnızlığın koca esaretinin altında belli uğraşlar edinme çabalarımız da cabası 


Bizden alınamayan tek şey gökyüzü ve biz ona bakmayı unutmuşuz 

Halbuki kafamızı kaldırıp baksak yıldızlar meşk eder başımızda 

Fizik yasalarının hükmü altında muntazamlık sergilenir gök cisimleri ama en güzeliyse kara delikler hiçliğin resmi 


Kim bilir bir umut dolar başımızı kaldırsak

İçimiz ferahlar 

Ayinlerin sesini daha çok işitiriz 

Yalnızlıktan sığınmaya çalışan insanların, koca koca din tüccarlarının yalanından kurtarırız kendimizi 

Kim bilir belki güneş batıdan doğar üzerimize, kim bilir bir gün 

Dünya tersine döner 

Böylede işleyiş devam eder belki


Ve belki anlarız yalanı, doğruyu

İşte o zaman sen 

İşte o zaman ben 

İşte o zaman biz 

Halkla beraber el ele 

Bizi tıktıkları zindanda koşarız birbirimize

İşte o zaman sen ve ben anlarız 

Dayatılan aslı yalan olan hakikatleri 

Dayatılan hükümleri

Vicdanı Lidyalılar'dan kalma basit bir icada satılanları 

Ve o zaman özgürce koşarız birbirimize

Ne köhne zindanlar tutar bizi 

Ne amansız yalancılar