Hasta bir çocuk gibisin
Ve anlıyorsun
Annenin her gece başında
Anlamını bilmediğin masallar anlatması
Seni tanrının kollarına hazırlıyor
Ve rüyanda oyun oynadıkların
Seni ona götürecek olanlar
Her gece beyazlığa koşuyorsun
Ve nefes almayı unutmaya başlıyorsun
Oyunlardan vazgeçmeyip
Nefesinden vazgeçiyorsun
Bu oyun acı
Lâkin merak ediyorsun
Bir dizi kabloya sarılıyorsun
Olmuyor yine çekiyor seni beyaz ışık
Sonunda bu hengame ağır geliyor
Kalbin artık yaşlanmış ve yorgun
Minik bedenin taşıyamıyor
"Anne ben yoruldum"
Oysa yeni gelmiştim
Buraya sığamayacak kadar büyümedim
Hem henüz tüm oyunları öğrenmedim
Beni bundan sonra bir çiçekle hatırlama
Yine masallar anlat
Sonu gelince gideyim
Ve sonu gelmeyecek kadar uzun olsun...
