uyudun
sesin titremiyor artık, gözlerin kaçmaklı bakmıyor
eskiden koşarken ve gülerken yani yaşarken sen bir bağ idin
cümleleri içinden seni seçtim, ismini sevdim sonra seni.
büyüdüm
yastıklar ve yataklar beni kabul etmez oldu
kabul etmez oldum düşünmeyi
uykularım susuyor, geceler birdenbire bin yaş alıyor
her ne oluyorsa gece tohuma düşüyor
kaçınılası ne varsa filizleniyor sonra
benden evvel bir rüya varmış ben hiç görmedim
bildim ki bu kimsesizliktir.
komşumuz vardı
onunda duvarları konuşurdu
aynalı bir bahçesi
bahçesinde radyosu
radyosunda dokunaklı şarkıları
şarkıların kimsesizliği
duvarlar susunca komşumuz öldü,
kaçınılası bir hikâye daha
nasıl da yaşamaklı.
ele ele geçiyoruz gurbet bahçelerinden
yola düşüyoruz
yapayalnız oluşumuz aynalardan besbelli
gözlerin, gözlerim niçin hep nemli?
aşka çağırdım onlarcasını
iki yakam bir araya gelince aşktan kaçan ben oldum
neye kavuştuysam ilk onu terk ettim
ismimle değiştim dünyayı
benim de bir hikâyem oldu, kaçınılası.
