Beşinci kat 906 numaralı odanın sırrında

Kâbusun sevdasına düşmüş oraklar

Başını çeker gündüzlerin, zifiri aydınlıklar

Geceden evvel sönmeyen mumda

Namazını kaçırmayan dürüstler mesutlar

İçini açanlardan biri soran olursa

Terminalin soğuk koltuklarında oturan

Gözlerindeki buğuyu ayaza ısmarlayan

Yağmurla el sıkışan kadının omzundayım

Karanlıkta sesim daha gür çıkıyorsa

Bilin ki kurduğum düşlerin solundayım

Kalem kağıttan daha israf hüznün eliyle

Birer ikişer tümcelerce solmaktayım

Küfür sevmeyen halıların beyaz elvedaları!

Demirden sözcelerini uzat bağrıma

Bir hevesi ısmarla da düşür kursağıma

Gündüzleri uzatmayıp geceyi küstürmeden

Bir başka günün kağıt sesiyle yırtılışında

Sesimi uzat siyahın ayaklarının ucuna

Utançtan beri düşen çehremin rengini sor

Avcumun dışındaki cam parçasını çıkar

Başımı halıdan bu yukarıya çevir

Gündüzlere veda ederken beni sustur

Kıpırdamaktan hâyâ eden ayda kaldım

Uzunca bir gündüzün hesabını

Yine bir gece ayazında kapattım.