İçimizdeki şeytan, derinlere gömülür,
Bir yanda iyi, bir yanda kötü durur.
Zihnimizdeki karanlık, içsel bir fırtına,
Bazen kayboluruz, bazen buluruz.
O şeytan ki, fısıldar kulağımıza,
İçindeki öfke ve arzularına.
Ve biz onun sesini bastırmaya çalışırken,
Kendi gölgemizle savaşırız her gece.
Ona karışan umutlar, kırık dökük hayaller,
Bir adım daha atarken, bastığımız toprağın altındaki çiviler.
Ama belki de o şeytan, bizden bir parça,
Bizi şekillendirir, içimizdeki karanlıkla.
Sonra, bir bakarız ki o şeytan biziz,
Her karar, her adım, her geçiş,
Karanlığın bizdeki yansıması,
Ve biz onu sevmek zorunda kalırız çünkü o, biziz.
