Sonsuz uykuma açtığınız delikten
Kuru vadime yolunuzun düştüğü güne hasretle bakıyorum
Bir nefes yeşertemiyorum kuraklarında toprakların
Bu kasvet boğuyor beni,
Önüm boşluk, bir adım ilerisi uçurum gibi
Ben düştükçe yükseliyor çığlıklarım
Sanki gitgide derinleşiyor
Eskimeyen soluğunuza sarılıyorum
Hâlâ yanı başımda
Ruhumun alevini titretiyor.
