Her şeyin doruğunda bir ateş yakılıyor
Bir ideal, bir zirve, çıkılması gereken
Kendi odununu kendin getir deniyor
Gece, uğultusuyla sana ateşi gösterirken
Bir güne hazırlanıyor zirvelerden de yüksekte
Işık doğmadan yolcu olmalısın
Işık göstermeden kendini, tanımalısın ateşini
Biri günü hazırlıyor hünerli elleriyle
Gece, ateşe giden yolu fısıldıyor sana
Ve sen ümidini aydınlanmış günde arıyorsun
Yapma, yanıltma kendini!
Aydınlık kör eder insanı
Oysa gecede bir tütün yaksan
Mesafeleri deler geçer kırmızılığı
Işık hazırlanırken güne
Öğren ateşin yanışını
Ve öğren ateşin yolunu
Varamam diye düşme dara
Yolda olabilmek ateşi bilerek
Ve varmadan ateşe
Kendi ateşini yakabilmek karanlıklarda
Ümidini kes mutlak aydınlıktan
Aydınlık kör eder insanı...
Yak kendini aşk ile
Ve bırak artık karanlık kalsın yeryüzü
Endişe etme...
