Bizim mahallede senin gülüşüne ihtilal derlerdi

Sen gülerdin ben ilk kurşunu sıkmak için

Elimde ve yüreğimde güç bulurdum

Sen gülerdin

Bütün yaralarımla tamamlanmamış intiharlarımla

Gülüşünü işlerdim

Mezar taşıma

Bu ölümün bana ait olmadığını bile bile

Teslim olurdum adının geçmediği bir ölüme

Doğumhanenin kapısında bekleyen baba telaşıyla beklerdim

Ekmek almaya çıkmanı

Arka sokağın yaralı kaldırımlarını siper ederek

Saçlarının gölgesine mevzilenirdim

Gülüşünü görmek için yatardım pusuya

Her an ihtilal başlatman ihtimaliyle tetikteydim

Bizim mahallede ihtilal derlerdi çok eskiden

Şimdi ihtimallere karıştın birden